نکته های قرآنی

امام جعفر صادق(ع)

مَنْ نَمَّ اِلَیْکَ سَیَنِمُّ عَلیکَ؛ کسی که (امروز) نزد تو از دیگران سخن چینی کند بسیار زود (فردا) علیه تو سخن چینی می کند.[1]

رسول گرامی اسلام(ص)

عَلامَةُ اَلمُنافِقِ أَرْبَعَةٌ: فاجِرٌ دَخْلُهُ یُخالِفُ لِسانُهُ قَلْبَهُ وَ قُوْلُهُ فِعْلَهُ وَ سَریرَتُهُ عَلانِیَّتَهُ، فَوَیْلٌ لِلْمُنافِقِ مِنَ النّارِ؛ نشانه منافق چهار چیز است: نهادش هرزه است؛ زبان و دلش دوتاست؛ گفتارش جز کردار اوست و باطنش جز ظاهر اوست، وای بر منافق از آتش دوزخ.[2]

إِیَّاکُمْ وَ تَخَشُّعَ النِّفَاقِ وَ هُوَ أَنْ یُرَى الْجَسَدُ خَاشِعاً وَ الْقَلْبُ لَیْسَ بِخَاشِع؛ از خشوع منافقانه بپرهیزید و آن چنان باشد که تن خاشع باشد ولی دل خشوع ننماید.[3]

دعای 42 صحیفه سجادیه

. وَ جَنِّبْنَا بِهِ الضَّرَائِبَ الْمَذْمُومَةَ وَ مَدَانِیَ الْأَخْلَاقِ ، وَ اعْصِمْنَا بِهِ مِنْ هُوَّةِ الْکُفْرِ  وَ دَوَاعِی  النِّفَاقِ حَتَّى یَکُونَ لَنَا فِی الْقِیَامَةِ إِلَى  رِضْوَانِکَ  وَ جِنَانِکَ.؛ و ما را از خوی‌هاى ناپسند و اخلاق پست دور کن، و از منجلاب کفر و انگیزه‏هاى نفاق حفظ فرما، تا در عرصه‏گاه م قرآن مجید راهبر ما به سوى رضوان و بهشت‌هاى تو باشد.