شخصیت منافق در روایات

امام جعفر صادق(ع)

مَنْ نَمَّ اِلَیْکَ سَیَنِمُّ عَلیکَ؛ کسی که (امروز) نزد تو از دیگران سخن چینی کند بسیار زود (فردا) علیه تو سخن چینی می کند.[1]

رسول گرامی اسلام(ص)

عَلامَةُ اَلمُنافِقِ أَرْبَعَةٌ: فاجِرٌ دَخْلُهُ یُخالِفُ لِسانُهُ قَلْبَهُ وَ قُوْلُهُ فِعْلَهُ وَ سَریرَتُهُ عَلانِیَّتَهُ، فَوَیْلٌ لِلْمُنافِقِ مِنَ النّارِ؛ نشانه منافق چهار چیز است: نهادش هرزه است؛ زبان و دلش دوتاست؛ گفتارش جز کردار اوست و باطنش جز ظاهر اوست، وای بر منافق از آتش دوزخ.[2]

إِیَّاکُمْ وَ تَخَشُّعَ النِّفَاقِ وَ هُوَ أَنْ یُرَى الْجَسَدُ خَاشِعاً وَ الْقَلْبُ لَیْسَ بِخَاشِع؛ از خشوع منافقانه بپرهیزید و آن چنان باشد که تن خاشع باشد ولی دل خشوع ننماید.[3]

دعای 42 صحیفه سجادیه

. وَ جَنِّبْنَا بِهِ الضَّرَائِبَ الْمَذْمُومَةَ وَ مَدَانِیَ الْأَخْلَاقِ ، وَ اعْصِمْنَا بِهِ مِنْ هُوَّةِ الْکُفْرِ  وَ دَوَاعِی  النِّفَاقِ حَتَّى یَکُونَ لَنَا فِی الْقِیَامَةِ إِلَى  رِضْوَانِکَ  وَ جِنَانِکَ.؛ و ما را از خوی‌هاى ناپسند و اخلاق پست دور کن، و از منجلاب کفر و انگیزه‏هاى نفاق حفظ فرما، تا در عرصه‏گاه م قرآن مجید راهبر ما به سوى رضوان و بهشت‌هاى تو باشد.